“ไปทำอะไรมา หืม” เสียงทุ้มถามไถ่เนิบๆ เหมือนดุแต่กลับสร้างความอบอุ่นในหัวใจให้เธอซะมากกว่า หลังจากเขาถาม ‘ผมหนักมือไปหรือเปล่า’ แล้วใช้สายตาคมๆ ไล่สำรวจความเสียหายทุกตารางนิ้วบนตัวเธออย่างจริงจัง ไม่ว่าส่วนไหนก็ต้องเปิดเผยต่อสายตาของเขา หญิงสาวหน้าเจื่อนลงเล็กน้อยก่อนตอบ “สงสัยฐิสาคงทำงานเพลินจนลืมเวลาค่ะ” คุณหมอคีรพัทธ์ฟังเหตุผลเด็กดื้อ แถมอยู่ในอ้อมกอดใกล้มืออย่างนี้ น่าจับมาพาดตักแล้วตีก้นสักป้าบ “หลายครั้งแล้วนะ” เสียงเข้มคาดโทษ เกือบแล้ว เกือบไปแล้ว มือหนาเลื่อนลงมาหยุดตรงสะโพกนุ่มหยุ่นกลมกลึงแบบพอดิบพอดี ตั้งใจตบลงเบาๆ เนิบๆ ขู่คาดโทษให้เธอรู้ตัวเหมือนน้ำเสียง “เดี๋ยวเถอะ ถ้าไม่ขุนตัวเองให้น้ำหนักขึ้นมา เดี๋ยวผมกลับจากต่างประเทศคราวหน้าจะมาเช็ค ถ้าไม่ดีขึ้น จะจับนอนโรงพยาบาลให้หายซ่าเลย” เขาขู่ ตามด้วยฝ่ามือหนาที่ตีลงบนสะโพกขาวเนียนแต่ไม่แรงมาก แค่พอรู้สึกเจ็บแปลบๆ นิดหนึ่งมากกว่า วรฐิสาร้อง ‘อุ๊ย’ เพราะความเจ็บบวกไม่ทันตั้งตัว ก่อนจมูกโด่งจะไล่พรมจุมพิตไปตามแก้มนวล แล้วหยุดลงที่ปากสวยอย่างปลอบใจ แต่ยังไม่เลิกขู่ “ผมทำจริงนะ ถ้านอนโรงพยาบาล เขาจะปล่อยให้เธอนอนคนเดียว แล้วระวังไว้เถอะ” มือหนาลูบไล้ผิวนวลเนียนอย่างแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ แต่น้ำเสียงมีเลศนัยนั่นชักทำให้เธอขนลุกตามไปด้วย “อะ…อะไรเหรอคะ” เสียงแผ่วตะกุกตะกักถาม คุณหมอหนุ่มยิ้มมุมปาก “สิ่งที่มองไม่เห็น จนกว่าจะได้พิสูจน์ด้วยตัวเอง” นิยาม คุณคีรพัทธ์ “หล่อ สปอร์ต ใจดี อบอุ่น กินเก่ง หิวบ่อย” วรฐิสา “ชีวิตเธออาจไม่โชคดี แต่เธอโชคดีที่ได้เจอเขา เขาคือรักแรก และรักเดียวของเธอ” เดหลี “เคยคิดว่าอยากให้น้องฐิสาเปลี่ยนไปเรียกคุณคีว่าพี่คี แต่เอาจริงทำไม่ได้เลยค่ะ เพราะคุณคีก็คือคุณคี คุณคีเป็นพ่อ เป็นพี่ เป็นเพื่อน เป็นผู้มีพระคุณ ทุกอย่างในตัวเขาบอกว่าเป็นแบบนั้น” ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามา หวังว่าความอบอุ่นของคุณคีและความน่ารักของน้องฐิสาจะช่วยฮีลหัวใจคุณ มีความสุขในการอ่านนะคะ เดหลี *** เนื่องจากตั้งราคาขายใน apple (IOS) จะต้องตั้งเป็นดอลล่าร์ทำให้มีราคาสูงกว่า ดังนั้นแนะนำให้ซื้อผ่านหน้า Web นะคะ