เมื่อเขาต้อง "แต่งงาน" เพื่อ "ใช้หนี้" ครอบครัวเธอ !!! ---------------------------------------------------------------- "ผมทำไม่ได้หรอกครับคุณย่า ช่วยบอกเขาไป ต้องการเงินเท่าไหร่ผมยอมจ่าย" "เขาไม่ได้ต้องการเงิน แต่ถ้าหลานไม่ยอมแต่งก็ไม่เป็นไร..." "แต่หลานต้องมอบที่ดินของไร่เพียงปฐพีให้เขาทั้งหมด" "ห๊ะ!!!" ------------------------------------------------------------------ ภายในรถที่จอดอยู่กลางป่า "นะ นาย จะ มะ มาทำตรงนี้ไม่ได้นะ" กานต์พิชชารีบทักท้วงออกไป ถ้าใครมาเห็นเข้าคงสร้างความอับอายให้เธอไม่น้อย "ทำไมจะทำไม่ได้ มีป้ายห้ามผัวเอาเมียปักอยู่แถวนี้เหรอ ไหน ไหน" ชายหนุ่มแกล้งส่งสายตามองออกไปข้างนอก "แล้วนายไม่อายผีสางนางไม้รึไง ฉันไม่เถียงกับนายแล้ว ปล่อยฉัน" เถียงไปก็มีแต่เสียเปรียบและเธอกลายเป็นฝ่ายถูกเขาแทะเล็ม หญิงสาวพยายามลุกขึ้นจากตักเขาแต่นั่นกลับเป็นการเปิดโอกาสให้อัคนีกระชากผ้าลูกไม้ผืนบางที่ปกปิดความอวบอูมออกอย่างรวดเร็ว "อร๊าย นายทำบ้าอะไรของนาย นั่นกางเกงในตัวโปรดของฉันเลยนะ" กานต์พิชชาร้องออกมาอย่างตกใจก่อนต่อว่าเขาออกไปด้วยความโมโหกับความป่าเถื่อนของเขาที่กระชากแพนตี้ตัวโปรดของเธอจนขาดวิ่น "เดี๋ยวซื้อให้ใหม่ สักโหลเลยก็ได้" อัคนีเอ่ยออกไปเพื่อตัดปัญหา สายตาของเขาจ้องมองเรือนร่างงดงามไม่กระพริบจนคนตกเป็นเป้าสายตาเริ่มรู้สึกประหม่าแต่ก็ยังทำใจกล้าโต้เถียงเขาออกไป "คนอย่างนายมีปัญญาเหรอ หาเงินมาใช้หนี้บ้านฉันให้หมดก่อนค่อยมาอวดรวย อื้อ เอามือหยาบกร้านของนายออกไปจากตัวฉันเลยนะ" กานต์พิชชาเชิดหน้ากล่าววาจาหยามเหยียดชายหนุ่มออกไปขณะที่มือเล็กพยายามรั้งชุดกลับมาที่เดิม แต่กลับพบอุปสรรคเมื่อมือใหญ่รั้งเอวคอดไว้แน่นไม่ขยับไปไหน "ถ้าผมเอาเงินใช้หนี้ได้ ป่านนี้ผมคงไม่ต้องจำใจแต่งงานกับผู้หญิงปากจัด ไร้ความเป็นกุลสตรีอย่างคุณหรอก" "แล้วทำไมนายต้องทนล่ะ ทำไมไม่หย่าให้มันจบๆไป ฉันจะไม่แตะต้องที่ดินนายเลย แค่นายหย่าให้ฉัน" กานต์พิชชาเริ่มต่อลอง สถานการณ์เช่นนี้ยิ่งเธอแข็งกร้าวก็ยิ่งจะเสียเปรียบ "ผม ไม่ หย่า"