“เป็นบุตรชายของข้า ทุกอย่างล้วนมีพร้อม เว้นเพียงความสงบสุข... เป็นบุตรสาวของข้า นอกเหนือจากความสงบสุขแล้ว ก็ไร้ซึ่งทุกสิ่ง” “เช่นนั้นข้าจะเป็นบุตรชายของท่าน” ไห่ซื่อ เด็กน้อยจากครอบครัวนักล่าไข่มุกที่ต้องส่งไข่มุกเป็นเครื่องราชบรรณการได้พบกับชาวเงือก ฝ่ายนั้นมอบไข่มุกเงือกราตรีให้ และทิ้งอักษรว่า ‘หลางหวน’ ไว้บนฝ่ามือของนาง โชคชะตาที่ผันแปรลิขิตให้นางได้พบกับฟางจู บุรุษรูปงามซึ่งเป็นหัวหน้าขันทีผู้ภักดีต่อฮ่องเต้สวี้ เขารับนางเป็นบุตรบุญธรรม สั่งสอนสรรพวิทยาการต่อสู้ให้จนนางกลายเป็นแม่ทัพผู้ห้าวหาญ เด็กหญิงเติบโตเป็นเด็กสาวในคราบบุรุษ ความรัก ความผูกพัน...ร้อยรัดหัวใจนาง ทว่าความปรารถนาในเบื้องลึกของหัวใจแม้นใช้เวลาชั่วชีวิตยังมิอาจเป็นจริง สิ่งที่ทำได้คือ ไม่ถามถึงอดีต ไม่สนอนาคต ทำทุกสิ่งที่เขาต้องการ แม้ถูกเหยียบย่ำความรู้สึก ต้องชอกช้ำเพราะแผนการของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า แม้ว่าเขาไม่เคยเห็นค่าของนาง นอกจากเป็นหมากให้เขาวางลงบนกระดานเพื่อฮ่องเต้ก็ตาม เขาไม่เคยต้องการให้นางรู้...ว่าเขารักใคร่ทะนุถนอมนางเพียงใด เขายินดีทอดร่างเป็นเส้นทางเพื่อส่งนางไปยังสถานที่อันสงบสุขและปลอดภัย เกลียดข้าก็ไม่เป็นไร ขอเพียงเจ้ายังมีชีวิตอยู่ แม้นต้องอยู่ไม่สู้ตายก็ตาม...ขอเพียงเจ้ามีชีวิตอยู่ก็พอ