เพื่อให้รวีผู้เป็นย่าเลิกเกลียดแม่ของเขา ' อิงควัต ' จึงยอมทำทุกวิถีทางให้มีค่าและอยู่ในสายตาของท่าน แม้ว่าสิ่งนั้นจะต้องทำลายหัวจิตหัวใจของใครก็ตาม เขาไม่สน! และ ' แพรลดา ' คือเหยื่อ เจ้าของร้านเบเกอรี่ขี้สงสารแม้ในตอนที่อิงควัตเจอเรื่องราวแย่ ๆ เธอกลับปลอมประโลมเสียงสะอื้นด้วยการจูบซับน้ำตาให้เขาเพียงเพราะว่าสงสารคำเดียว แต่ทว่า...วันนั้นแพรลดาคิดผิดอย่างมหันต์ เพราะหลังจากเรื่องคืนนั้น เธอก็กลับกลายมาเป็นไรเดอร์ประจำตัวเขา เมื่อไหร่ที่เขาอยากกิน (เธอ) ก็แค่โทรสั่ง แต่แล้ววันหนึ่งความจริงบางอย่างที่อิงควัตทำไว้กับเธอได้ถูกเปิดเผยโดยคนที่เขารัก ทำให้แพรลดาต้องหนีเขาไปไกล...เพียงเพราะว่าทนเห็นหน้าเขาไม่ได้ ถ้ารู้ว่าเขาจะร้าย วันนี้เธอคงไม่คิดจะ...รัก ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ โปรย “ดีเหมือนกัน ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าแม่นั่นจะทำหน้ายังไง” รวีพยักหน้าให้จิตดีไปเชิญแพรลดาเข้ามา อิงควัตหยัดกายลุกขึ้นทันที ตกใจที่เห็นหญิงสาวในหัวข้อสนทนาเดิน เข้ามา แพรลดาเดินเข้ามาในห้องสีหน้างุนงง เธอมองคนโน้นทีคนนี้ที ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเชิญมาทำไม “คุณรวีมีอะไรจะคุยกับฉันเหรอคะ” หญิงสาวเอียงคอมองอย่างใสซื่อ ไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าต่อไปอะไรจะเกิด อิงควัตมองไปยังแพรลดาอย่างเป็นกังวล พอเอาเข้าจริง เขากลับขี้ขลาด ตกใจไม่น้อยไม่คิดว่าย่าจะกล้าทำแบบนี้ “ก็บอกไปสิว่าแกส่งคนไปทำอะไรกับร้านมียูคาเฟ่'' หญิงสาวขมวดคิ้วเอ่ยถามให้เข้าใจ ''หมายความว่ายังไงเหรอคะ'' เธอเหยียดยิ้มพอใจที่ได้เห็นสีหน้าซีดเผือดของหลานชาย น้อยครั้งนักที่เขาจะเห็นอิงควัตแสดงอาการแบบนี้ออก มา เธอเตือนแล้วว่าอย่าได้คิดลองดี แพรลดายืนชะงักค้าง “ไม่จริง...ใช่ไหมคะ” เสียงถามของแพรลดาสั่นเครือ เมื่อภาพในวันนั้นย้อนเข้ามาในหัว สายตาที่มองไปยังอิงควัตนั้นทั้งสับสน เจ็บปวด ผิดหวัง เสียใจ เธอส่ายหน้าเมื่อเห็นว่าเขามีท่าทีอึกอักไม่ปฏิเสธ “คุณทำแบบนี้กับฉันทำไม บอกฉันมาสิ” “แพร ผม...” “ฉันถามว่าคุณทำแบบนี้กับฉันทำไม!” แพรลดาตะคอกถามด้วยความโกรธจัด น้ำหูน้ำตาไหลไม่หยุดราวกับเปิดก๊อกน้ำ อิงควัตได้แต่ยกมือขึ้นเช็ดเลือด ที่มุมปากออกอย่างไม่ได้ถือโทษโกรธเธอ ไม่สิ ในตอนนี้เขาไม่มีสิทธิ์โกรธเธอเลยด้วยซ้ำ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ ┅ กดอ่านตัวอย่างก่อนได้นะคะ *หมายเหตุ* สำหรับนักอ่านที่ใช้ระบบ ios แนะนำให้ซื้อผ่านทาง safari นะคะ จะได้ราคาถูกกว่าราคาเต็มของ ios ค่ะ