ชินอ๋องเฟิงไท่ได้รับบาดเจ็บหนักจากการนำทัพปราบกบฏ ชายแดนเมื่อสามปีก่อน เขาตรากตรำกรำศึกเพื่อผู้คนจนได้รับชัยชนะ แต่ร่างกายของตนกลับถูกฝนธนูพิษเล่นงานจนกลายเป็นชายพิการช่วงล่าง จากฉายานักรักกระบองทอง นักรบหมื่นศพ กลายเป็นชายนั่งรถเข็นเปลี่ยวเหงาในตำหนักอันว่างเปล่า ชายหนุ่มวัยสามสิบสองปีควรเริงราคะกับชายาเอก ชายารอง หรือสาวใช้อุ่นเตียงมากมายรายล้อมทั้งหน้าหลัง แต่ชินอ๋องเฟิงไท่กลับต้องอยู่ผู้เดียวเปลี่ยวกายในวันที่เขาไม่อาจใช้งานท่อนเนื้อเบื้องล่างได้อีกต่อไป เสด็จแม่ของท่านอ๋องเสียใจยิ่งนักเมื่อได้ยินว่าท่านอ๋องเฟิงไท่เพิ่งจรดพู่กันลงนามหนังสือหย่าให้ชายาเอก ปล่อยนางไปเริงสวาทกับแม่ทัพจูเปียวซาน ผู้เป็นสหายรักของเขา ส่วนชายารองอีกห้าคนนั้นได้รับสินทรัพย์ชดเชยให้กลับไปตั้งหลักในบ้านเกิดเมืองนอน พวกสาวใช้อุ่นเตียงนับสิบคนให้ออกไปแต่งงานมีสามีได้ตามใจชอบ ชินอ๋องมีน้ำใจมากพอที่จะปลดปล่อยสาวงามเหล่านั้นจากชายผู้ไร้สมรรถภาพทางเพศ มารดาร้อนใจจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ เพียรเฝ้าเสาะหาแพทย์ฝีมือฉกาจมารักษาชินอ๋อง หวังว่าสักวันหนึ่งบุตรชายของตนจะกลับมาใช้ชีวิตได้ปกติดังเดิม แพทย์ทั่วแผ่นดินถูกเชิญมารักษาอาการเจ็บป่วยช่วงล่างของท่านอ๋อง แต่ไม่มีใครสามารถฟื้นฟูอาการได้สักคนเดียว อาการดีขึ้นเพียงเล็กน้อยด้วยการฝังเข็มแล้วทรุดลงเท่าเดิมก่อนการรักษา เหลือเพียงแพทย์หญิงหัตถ์เทวดานามว่าเซี่ยอวิ้น ผู้เดียวเท่านั้นที่ยังไม่เคยมารักษาชินอ๋อง นางมิใช่แพทย์ธรรมดา แต่เป็นบุตรสาวหัวแก้วหัวแหวนของหัวหน้าค่ายโจรพยัคฆ์ดำอันเกรียงไกร องค์จักรพรรดิถอนหายใจออกมาดัง ๆ ยามจำใจต้องเขียนราชโองการเชิญท่านหมอหญิง บุตรสาวค่ายโจรในตำนานมารักษาหลานชายคนโปรดของตน ด้วยความเบื่อหน่ายกับผลการรักษาซ้ำซากจำเจ ชินอ๋องไม่ปรารถนาการรักษาใดอีก แต่ท่านอ๋องต้องเปลี่ยนใจเมื่อได้พบกับสาวน้อยวัยสิบหกปีผู้งดงามกดจันทราบังอาทิตย์ นางเก็บห่อผ้าย้ายเข้ามาอยู่ในตำหนักอ๋องเพื่อรักษาเขาตามราชโองการ แต่สาวงามแทบไม่เคยใช้หัตถ์เทวดาของนางในการรักษา นางใช้เพียงความมัวเมา ลุ่มหลง ยั่วเย้า นี่นางเป็นหมอหญิงหรือนางโลมกันแน่ ฮึ่ย!!! สตรีน่าตายผู้ไม่เคยใช้หัตถ์เทวดาของนางรักษาข้า นางเป็นหมอที่ถนัดแต่การใช้เนินนิ่มกลางหว่างขาเท่านั้น