"คุณยังอยากจะมีผมอยู่ข้างๆ ไหม" มือหนาเอื้อมไปลูบผมคนที่นอนหลับเบาๆ เพราะกลัวว่าจะไปกวนให้ตื่น แต่จังหวะนั้นดวงตางามค่อยๆ ลืมขึ้นมา ที่จริงเธอยังไม่หลับ ทั้งสองมองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ปิ่นมุกก็รีบหลบสายตานั้น เธอกำลังจะหันหลังให้ แต่ถูกมือของอีกฝ่ายคว้าร่างให้หันกลับมา เปรี้ยง! เสียงฟ้าดังลงมาอีกครั้ง คนตัวเล็กสะดุ้งตกใจจนเผลอซุกใบหน้าเข้าไปกับลำตัวของอีกฝ่าย นิ้วแกร่งเชยคางเรียวให้เงยขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมกับแนบจูบลงไปแบบจงใจ ครั้งนี้เธอนิ่งมากไม่ปฏิเสธแต่ก็ไม่ได้ตอบสนอง ลิ้นหนาแทรกเข้าไปสัมผัสโพรงปากหวาน ดวงตางามค่อยๆ หลับลงช้าๆ เมื่อสัมผัสนั้นเร่าร้อนขึ้น มือหนาเริ่มอยู่ไม่นิ่ง สอดเข้าไปลูบคลำหน้าอกอวบอิ่มของอีกฝ่ายเบาๆ เห็นเธอไม่ว่าอะไรเขาก็ค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อชุดนอนตัวบางออก ปิ่นมุกกำลังต่อสู้กับตัวเองอยู่ ความโหยหาอาวรณ์ และความกลัวที่เขาเคยทำไว้กับเธอ พอคิดมาถึงตรงนี้คนตัวเล็กก็สะดุ้ง "ไม่นะ" มือเรียวรีบผลักอีกฝ่ายให้ออกห่าง เพราะเธอจะปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีกไม่ได้แล้ว แต่นอร์เวย์ไม่สามารถที่จะหยุดตัวเองได้ เขาต้องการและโหยหาในเรือนร่างของเธอมาก ชายหนุ่มค่อยๆ แทรกกายเข้าไป...