"โชคชะตานำพาให้พลัดถิ่น แลโชคชะตานำพาให้หวนกลับ" ไม่ว่าจักเพราะโชคชะตาหรือไม่ที่นำพาให้พานพบ สุดท้ายแล้วก็คงเป็นโชคชะตาอีกนั่นแลที่กำหนดจุดจบไว้ฉะนี้ พระสุรธีธรรมธนพิชญ์ เขาว่าเป็นพวกเล่นสวาทชายหนุ่ม ไม่ว่าลูกสาวบ้านใดหากได้ทาบทามกันแล้วล้วนแต่คอยเก้อทั้งสิ้นจึงมีที่มาว่าฉะนี้ "พี่แจ่ม อย่าเรียกคุณชายว่าเช่นนั้นเชียวหนา" "เขาเล่าลือมาเช่นนี้นี่เจ้าคะ" "หากเป็นตามที่เขาเล่าลือ เช่นนั้นที่ฉันสนิทสนมด้วยจักมิกลายเป็นคู่สวาทของเขาไปดอกหรือ คำคนน่ากลัวนัก ระวังปากไว้สักหน่อย" ล่ามภาษาที่เดินทางมาพร้อมคณะทูตกล่าวด้วยท่าทีร้อนรน หากว่าคุณชายไม่ใคร่สนใจหญิงสาว แล้วเหตุใดเขาที่เพิ่งเดินเรือมาจากฝรั่งเศสไม่ทันข้ามคืนถึงได้ถูกคุณชายดูแลใส่ใจอย่างดีเช่นนี้เล่า คงมิใช่...พิศวาสดอกกระมัง ******************* นิยาย Boy Love พีเรียดไทยย้อนไปช่วงรัชกาลที่ 6 ตอนกลาง เราพยายามใช้คำที่สอดคล้องกับยุคสมัยนั้นตามการอ้างอิงจากพระราชนิพนธ์ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว แต่ยังคงไว้ซึ่งคำที่ถูกต้องตามราชบัณฑิตปัจจุบัน เช่นคำว่า เปน จะเขียนว่า เป็น เพื่ออรรถรสในการอ่านที่ลื่นไหล คิดเสียว่าพบกันครึ่งทางนะคะ แต่หากคำไหนที่ไม่คุ้นจริง ๆ เราจะใส่เชิงอรรถไว้ให้ค่ะ ในส่วนของเนื้อหาเป็นการเรียบเรียงขึ้นโดยจินตนาการทั้งสิ้น อาจอ้างอิงสถานที่ การก่อกำเนิด ก่อตั้ง ประเพณี วัฒนธรรมนั้นไว้ส่วนหนึ่งเพื่อคงกลิ่นอายและความสมเหตุสมผล โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน แนะนำ ติชม แลกเปลี่ยนกันด้วยความสุภาพนะคะ **หมายเหตุ** เนื่องด้วยยุคสมัยที่เขียนจึงยังต้องสัมผัสถึงการแบ่งแยกชนชั้น การหมอบกราบ (เพิ่งผ่านการเลิกทาสมาไม่กี่ปี) การเหยียดหยาม เหยียบย่ำศักดิ์ศรีนายบ่าว หรือหลาย ๆ กรณีที่เกิดขึ้นโดยปกติทั้งที่ไม่ควรปกติ โรแมนทิไซซ์เจ้านาย การเทิดทูน ขอให้ทำความเข้าใจว่าด้วยเรื่องของยุคสมัยนะคะ โดยส่วนตัวเรายังคงโหยหาสวัสดิภาพและความเท่าเทียมค่ะ