แสงแดดอ่อนๆยามเช้าสาดส่องทะลุผ้าม่านเข้ามาด้านในทำให้เห็นบรรยากาศรอบๆห้องที่มันเลือนลางนี้ได้อย่างชัดเจนมากยิ่งขึ้น สาบานได้เลยว่ารู้สึกแรกคือความปวดหัวที่รุนแรงจนจะลืมตาขึ้นมาไม่ไหว หลังจากนั้นก็คืออาการเจ็บตามร่างกายโดยเฉพาะส่วนนั้นที่ทั้งเจ็บ แสบจนแทบจะลุกไม่ขึ้น นี่มัน..ห้องนอนหรือว่าสนามรบกันวะเนี่ย? ชุดเดรสที่ใส่มามันขาดไม่เหลือชิ้นดีเช่นเดียวกันกับกางเกงชั้นในที่เหลือแต่ซาก ดารินยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเบาๆเพราะว่าเธอไม่รู้ว่าจะตกใจกับเรื่องไหนก่อนดี นี่เมื่อคืนเธอ..นอนกับท่านประธานอย่างงั้นเรอะ!! ไม่อยากจะเชื่อจริงๆแต่มันเป็นไปแล้ว และสิ่งที่ย้ำชัดมากที่สุดคือถุงยางทุกไซร้ ไซร้ละห้ากล่องที่เธอสั่งมาเพื่อประชดเขาเมื่อตอนเย็นโทษฐานที่เขาสั่งงานเธอเกินเวลา ใครจะไปคิดว่าเธอจะมาเป็นคนใช้ถุงยางพวกนั้นกับเขาเองละโว้ย!! "เลขาดา ขอลาป่วยค่ะท่านประธาน" ก็สมควรจะทำงานไม่ไหวอยู่หรอก..เมื่อคืนหนักซะขนาดนั้น หรือบางทีเป็นเขาที่รุนแรงมากเกินไปกันนะ "ตารางงานช่วงบ่ายของผมช่วยเลื่อนออกให้หมดด้วยนะครับ" "แต่มีนัดสำคัญที่ต้องประชุมผู้ถือหุ้น.." "เลื่อนออกเลยครับ พอดีผมแฟนผมป่วย" . . . ฝากติดตามด้วยนะคะ กดหัวใจกดเข้าชั้นเพื่อเป็นกำลังใจให้ด้วยน้าาา