ใบเกิดของเธอไม่ได้ระบุชื่อบิดา มารดาก็ไม่ได้สั่งเสียอะไร ทิ้งไว้แค่เอกสารสำคัญและผ้าผืนหนึ่ง ผ้าผืนนี้คือผ้าไหมแพรวาที่ทอด้วยมือทั้งผืน แม่ของเธอเคยบอกว่าเป็นคนทอเอง นี่คือสมบัติชิ้นเดียวที่แม่ทิ้งเอาไว้ให้ดูต่างหน้า ก่อนลาจากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันกลับ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “ทำไมถึงชื่อมัดหมี่เหรอครับ” “แม่ตั้งให้ค่ะ แม่ของมัดชอบผ้าไหม” “ผ้าไหมมัดหมี่ใช่ไหมครับ ว่าแต่ทำไมเขาถึงเรียกว่าผ้ามัดหมี่เหรอ” “‘หมี่’ คือเส้นด้าย คำว่า ‘มัดหมี่’ มาจากกรรมวิธีการ ‘มัด’ เส้นด้ายเป็นกลุ่ม ๆ ก่อนการย้อมสี ผ้ามัดหมี่ คือ ผ้าที่ทอจากด้ายหรือไหมที่ผูกมัดแล้วนำไปย้อมสีก่อนทอ” “อ๋อ เป็นเช่นนี้นี่เอง แล้วพ่อแม่พี่น้องชื่อเกี่ยวกับผ้าทั้งตระกูลหรือเปล่า” “แม่ของมัดชื่อแพรวา” “แล้วพ่อล่ะ” “มัดไม่มีพ่อค่ะ” +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “อยากเจอหน้าพ่อบ้างไหม ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่” “ไม่ค่ะ มัดไม่อยากเจอหน้าคนที่ทิ้งแม่กับมัดไป” “เคยคิดบ้างไหม ว่าบางทีอาจจะเป็นแม่ของเธอที่ทิ้งพ่อของเธอมา” “แม่จะทิ้งพ่อมาด้วยเหตุผลอะไร” “ไม่รู้สิ เหตุผลของผู้หญิงมีร้อยแปดพันเก้า เธอบอกว่าแม่เธอเป็นคนทอผ้าผืนนั้นเอง บางทีผ้าแพรวาผืนนั้นอาจจะมีความลับบางอย่างซ่อนอยู่ก็ได้”