คำแนะนำ : สำหรับระบบ IOS สั่งซื้อผ่านเว็บไซต์จะได้ในราคา 279 บาท เขา แฟนเก่าที่ไม่คิดว่าจะโคจรกลับมาพบกันได้ และเมื่อเขาได้พบเธออีกครั้ง เขาสัญญาว่าจะไม่ปล่อยให้เธอไปเป็นครั้งที่สอง เธอ มันเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย...ก่อนจากกัน เธอลืมฝากรอยฝ่ามือให้เขาดูต่างหน้า “มีน!!” น้ำเสียงทุ้มต่ำร้องเรียกด้วยโทนเสียงที่ดังมากกว่าปกติ สาวเท้ายาวๆ ไม่กี่ก้าวก็เข้าประชิดตัวหญิงสาวแล้ว ดวงตาสีสนิมมองหญิงสาวด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา......... มีนาเบิกตากว้างตกใจชาวาบไปทั้งตัว พลันหมุนตัวลูกชายให้กลับหลังอัตโนมัติ ไม่ให้อิทธิฤทธิ์ได้เห็นหน้าตุลา หัวใจเต้นระทึกตื่นกลัว “ยังไม่กลับอีกเหรอ...” ถึงปากจะถามหญิงสาวแต่สายตาคมกลับจับจ้องไปที่เจ้าก้อนกลมในอ้อมแขนมีนา เขาอยากเห็นหน้าเด็กน้อยชัดๆ แต่เหมือนหญิงสาวที่มีสีหน้าไม่สู้ดีนักจะจงใจที่จะไม่ให้เขาเห็น “ยังค่ะ แต่กำลังกลับ” มีนาตอบน้ำเสียงตะกุกตะกัก ละล่ำละลักทำตัวไม่ถูกเมื่ออิทธิฤทธิ์มองด้วยสายตาเคลือบแคลงสงสัย “ม่ายก้าบ... พี่ตุลย์ม่ายกลับจุนแม่” เด็กชายตุลาเมื่อได้ยินมารดาบอกจะกลับ ร้องปฏิเสธทันควัน ส่ายหน้าจนผมที่ถูกจัดทรงให้หล่อกระเจิดกระเจิง “โอเคๆ ไม่กลับก็ไม่กลับ” มือเล็กลูบแผ่นหลังลูกชายให้ใจเย็นลง พยายามทำใจให้นิ่ง ไม่คาดฝันว่าพ่อลูกจะได้เจอกันเร็วมากขนาดนี้ ขนาดที่ว่าเธอไม่ทันตั้งตัวมาก่อน “พี่ตุลย์? คุณแม่? ” อิทธิฤทธิ์มึนงง จ้องลึกดวงตาคู่หวานอย่างค้นหา ก่อนหญิงสาวจะหลบสายตาเมินหนี “.....” “ต๊ะเอ๋ พี่ตุลย์เอง” ตุลาหมุนตัวกลับมากล่าวทักทายผู้มาใหม่อย่างรู้จังหวะ อิทธิฤทธิ์ที่คราแรกใบหน้าฉงนอยู่ ถึงกับหลุดยิ้มหัวเราะแผ่วเบาออกมากับความน่ารักของเด็กชายที่ได้เห็นเมื่อครู่ ใบหน้าน่ารักของเด็กชายยิ้มจนเห็นฟันครบทุกซี่ แก้มบุ๋มเผยลักยิ้มจนคนมองอดที่จะยิ้มตามไม่ได้ สบตากับเด็กน้อยน่ารัก ใบหน้ากลมดิกเหมือนกับใครสักคนที่เขาคุ้นเคย แต่เขานึกไม่ออกมาเหมือนใคร