"ไอ้ตุลา มึงก็รู้ว่ากูเป็นห่วงกันยาแค่ไหน ทำไมไม่ส่งโลเคชันมาสักที จะให้กูนั่งรอในรถนี้ถึงเช้าเลยหรือไง" ผมรอไม่ไหวเลยตัดสินใจโทรหาตุลาอีกครั้ง น้ำเสียงของผมนั้น คงทำให้คนฟังรู้สึกได้ เมื่อผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว แต่แฝงไปด้วยความร้อนรนใจ "กูโทรไปสิบรอบแล้ว แต่กันยาไม่ยอมรับสายจะให้กูทำยังไง แถมส่งข้อความไปเธอก็ไม่ยอมอ่าน" ปกติแล้วตุลาจะเป็นคนใจเย็น แต่น้ำเสียงของเขาในเวลานี้ เหมือนกับคนที่กำลังโวยวายเพราะชายหนุ่มเริ่มที่จะเป็นห่วงน้องสาวเช่นกัน "มึงก็ลองโทรหาองุ่นสิ ส่งข้อความไปด้วย" ยิ่งได้ฟังคำบอกเล่าจากตุลา เวลานี้ใจของผมมันยิ่งร้อนรนขึ้นเป็นทวีคูณ ความห่วงใยที่มีมากกว่าความหึงหวง เพราะผมรู้ดีว่ากันยาเป็นคนยังไงเธอไม่มีทางปล่อยตัวเผลอใจให้กับผู้ชายคนไหนแน่นอน แต่ที่ผมไม่ชอบใจเมื่อเห็นผู้ชายคนอื่นเข้าใกล้ ใช่ว่าไม่เชื่อใจเธอ เพียงแค่รู้สึกไม่ชอบ ผู้ชายพวกนั้น ที่มักจะเข้ามาตีสนิทและคิดอยากจะจีบเธอ "กูไม่ได้โง่นะสิงโต องุ่นก็ไม่รับสายและไม่อ่านแชท ไม่อ่านไลน์ มึงจะให้กูทำยังไง" "โธ่เว้ย!! ถ้ามันแตะต้องเมียกูแม้เพียงแค่ปลายเล็บ กูไม่ปล่อยมันไว้แน่ไอ้ราชัน มันกับกูต้องตายกันไปข้างหนึ่งคอยดู" ผมพูดออกมาพร้อมกับกัดฟันด้วยความโกรธ ในขณะที่มือทั้งสองข้างบีบพวงมาลัยรถไว้แน่น "ไอ้เชี้ย... บทจะโหดก็โหดขึ้นมา เมียมึงแต่น้องสาวกู ใจเย็นๆ สิ ตอนนี้กูก็เป็นห่วงกันยาไม่น้อยไปกว่ามึงหรอกนะไอ้สิงโต" เมื่อเหลือบมองนาฬิกาขณะนี้เวลายี่สิบนาฬิกาเศษแล้ว ตุลาเดินไปเดินมา ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาของห้องนั่งเล่น พร้อมกับใช้ความคิด เขาไม่รู้ว่าจะติดต่อกับกันยาได้ยังไง เพราะมือถือก็ไม่ได้ปิดโทรติดแต่ไม่มีคนรับสาย +++++รุ่นลูกของพ่อเสือแม่ขวัญ และพ่ออีธานกับแม่ฮันน่า ฝากด้วยนะคะ+++ +++++ขอบคุณทุกท่าที่ติดตามค่ะ ปีศาจชอนซา++++