ฉัน ‘หงส์หยก’ ดีไซเนอร์ที่ต้องหลบอยู่ในเงามาตลอดเพราะบนใบหน้าของตนมีแผลเป็นใหญ่ที่ใครต่างก็มองว่าเป็นจุดด่างพร้อย คนรอบข้างกดให้ฉันอยู่ในระดับที่ต่ำกว่าพวกเขา และทุกคนในทีมก็ยังมีความเห็นตรงกันว่าฉันไม่ควรได้ขึ้นไปบนเวทีหรือให้ใครพบเห็น แล้วจุดพลิกผันในชีวิตของฉันก็มาถึง นั่นคือการต้องไปวัดตัวตัดชุดให้กับผู้หญิงคนหนึ่งที่เอาแต่ใส่เสื้อฮาวายไปทำงานอย่าง ‘หม่อมราชวงศ์เนตรอัปสร ฤทัยเทวินทร์’ หรือ ‘คุณหญิงนท’ ผู้เป็นที่เล่าลือกันว่าไม่เคยยอมให้ดีไซเนอร์คนไหนเข้าพบได้ทั้งนั้น เพียงได้เจอตัวจริงครั้งแรก แล้วสบเข้าไปในดวงตาคู่นั้น ความทรงจำในอดีตเมื่อสิบปีก่อนของฉันที่เลือนรางก็ผุดขึ้นมา ฟ้องว่าเธอน่าจะเป็นผู้ที่ทำร้ายจนฉันเกิดรอยแผลแบบนี้ แต่...ทั้งที่ภาพความทรงจำมันเป็นแบบนั้น ทำไมกันนะ แค่ได้สัมผัสเธอเพียงนิดหรืออยู่ใกล้กัน จิตใต้สำนึกของฉันกลับร้องบอกว่าเธอคือความปลอดภัย และจะช่วยฉันเอาไว้จากวันแย่ ๆ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่... คุณหญิงนทที่มีบุคลิกหยิ่งยโส ไม่แคร์ผู้ใด แถมยังกวนประสาท และมีข่าวลือในด้านที่ไม่ดีเท่าไรนัก ก็ดูควรจะเป็นคนร้ายจริง ๆ ไม่ใช่เหรอ? แต่ก็มีหลายสิ่งที่ฉันไม่เห็นจะเข้าใจในตัวผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด เรื่องตัดชุดทำให้เราสองคนได้ใช้เวลาด้วยกัน แล้วฉันก็ได้ใกล้ชิดเธอมากขึ้น ทุกอย่างล้วนไม่เหมือนกับที่รู้มา เธอคือคนบอกให้ฉันภูมิใจกับความแตกต่าง เธอคือคนที่บอกให้ฉันรักในทุกตารางนิ้วของตัวเอง “แล้วมีดาว กลุ่มดาว หรือเรื่องเกี่ยวกับอะไรที่คุณหญิงชอบที่สุดไหมคะ” “เธอไง” “ฉันไม่ใช่ดาวนะคะ” “เธอเป็นทั้งจักรวาลของฉัน” ...และเธอบอกว่าฉันเปรียบได้ดั่งดวงดาวทั้งจักรวาลของเธอ