เธอพลาดท้องกับผู้ชายที่เป็นรักแรกเมื่อเจอกันเป็นครั้งที่สอง ในขณะที่พ่อของเด็กไม่เคยรู้เลย เธอต้องการเก็บเรื่องลูกเป็นความลับ แต่โชคชะตากลับเหวี่ยงให้เธอได้กลับมาเจอกับเขาอีกครั้งพร้อมเด็กผู้ชายที่หน้าเหมือนเขา ********* "จะยืนตรงนั้นอีกนานไหมครับ ขยับเข้ามายืนกับลูกชายคุณนี่ ป่วยยังไม่หายคิดจะตากฝนให้เป็นหนักกว่าเดิมเหรอ"เขาพูดพร้อมดึงข้อมือของฉันเซเข้าไปหา "อย่าดึงมือแม่ขิมแยงสิครับ แม่ของชินเจ็บนะ"ชินเงยหน้าขึ้นมาว่าเขาแล้วจับมือเขาออกจากแขนของฉัน "ไม่เป็นไรลูก อย่าไปว่าคุณหมอเขาแบบนั้น คุณหมออุตส่าห์ให้ยืนหลบฝนด้วย ชินต้องขอบคุณคุณหมอสิครับ"ฉันก้มลงบอกลูกชายที่แอบขมวดคิ้วนิ่วหน้าใส่พ่อตัวเอง "คูมหมอใจย้ายทำให้แม่ขิมเจ็บ" "แม่ขิมไม่เจ็บเลยครับ คุณหมอเขาแค่เป็นห่วงกลัวแม่ขิมจะเปียก"ฉันบอกลูกแล้วมองหน้าเขาอย่างรู้สึกผิด "คูมหมอเป็นห่วงแม่ขิมเหยอครับ" "ไม่ได้ห่วงครับ" เขาจะตอบตรงไปถึงไหน ฉันก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะเป็นห่วงฉันจริงๆหรอกนะ ที่พูดไปก็น่าจะรู้ว่าฉันพูดเพื่อไม่ให้ชินเข้าใจผิดว่าเขาทำให้ฉันเจ็บแล้วพาลโกรธเขาก็เท่านั้นเอง แต่เขาก็ไม่คิดจะตามน้ำกับฉันสักนิด... "คูมหมอใจย้าย" "หมอกำลังให้เธอหลบฝนด้วยอยู่นะ" "ชินไม่ยักพูดกับคูมหมอ" "ไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด หมอเองก็ไม่ชอบพูดเหมือนกัน" เมื่อพูดกันจบทั้งสองคนก็ต่างเชิดหน้าไปคนละทาง นาทีนั้นฉันทำอะไรไม่ถูกนอกจากมองดูแล้วถอนหายใจ พ่อลูกเขาเวลาเจอกันแล้วนิสัยเหมือนกันอย่างไม่ผิดเพี้ยน