ในเมื่อเขาจำเรื่องในคืนนั้นไม่ได้ เธอจึงเลือกที่จะปิดมันไว้เป็นความลับตลอดไป... ชีวิตเธอกับลูกกำลังดำเนินไปด้วยดีแม้จะเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ไม่มีพ่อช่วยเลี้ยงมาตลอดสี่ปี แต่แล้ววันหนึ่งโลกกลับเหวี่ยงพ่อของเด็กกลับมาอีกครั้ง...เขาเป็นทั้งเพื่อนสนิทของพี่ชายแล้วยังได้มาเป็นอาจารย์สอนเธอที่มหาวิทยาลัย ตราบใดที่เขายังมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆและเจอหน้าลูกที่หน้าและนิสัยเหมือนเขาอยู่อย่างนี้ เธอไม่รู้ว่าเธอจะเก็บความลับได้ถึงเมื่อไหร่... ********** "ลุงรัฐไม่ต้องมาชอบแม่เทียนของรามหรอกครับ รามอยากให้แม่เทียนชอบกับลุงนินมากกว่า ลุงนินใจดีและหล่อกว่าลุงรัฐตั้งเยอะ" อยู่ๆตารามก็พูดขึ้นมา แต่รู้ไหมว่านอกจากฉันจะอึ้งเพราะอยู่ๆลูกก็พูดขึ้นมาแบบนั้นแล้ว ฉันที่เพิ่งจะน้อยใจจากคำพูดพี่รัฐก็รู้สึกสะใจขึ้นมานิดๆ ตารามเหมือนได้เอาคืนแทนฉันไปแล้ว... "เอาอะไรมาพูดที่บอกว่าอาจารย์ธนินหล่อกว่าลุง"พี่รัฐก้มถามรามเสียงดัง "หลานลุงโคตรตาถึง"พี่ธูปยกโป้งให้หลาน "ตาถึงอะไร อาจารย์ธนินนั่นหล่อกว่าลุงตรงไหน แล้วบอกว่าจะให้แม่เทียนไปแต่งงานกับอาจารย์ธนินนี่นะ ไม่หวงแม่บ้างหรือไง" "ไม่หวงครับ รามอยากมีพ่อ" "ไหนบอกไม่ชอบคนเจ้าชู้ ดูเป็นเด็กฉลาดแต่ดูไม่ออกเลยเหรอว่าอาจารย์ธนินน่ะเจ้าชู้ตัวพ่อ อยากได้ผู้ชายเจ้าชู้มาเป็นพ่อให้หรือไง" "ลุงนินไม่เจ้าชู้สักหน่อย ลุงนินชอบแม่เทียนและใจดีกับรามด้วย" "ใจดีเพราะเขาซื้อของเล่นมาให้มากกว่าเหอะ" "รามไม่อยากนั่งตักลุงรัฐแล้ว ลุงรัฐไม่น่ารัก" ตารามว่าแล้วก็ตะกายตัวลงจากตักพี่รัฐมาเกาะขาฉัน พอดีกับตอนที่เรือขับเข้าเทียบท่าในฝั่งที่เป็นเกาะ