"ฉันพร้อมช่วยเหลือแม่เธอทุกอย่าง ทั้งค่ารักษาพยาบาล ค่าหมอ หรือแม้แต่เลือกโรงพยาบาลที่ดีที่สุดของประเทศนี้ให้แม่เธอรักษาตัว จนกว่าแม่ของเธอจะหายดี" เบญจมินเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เมื่อคนบนตักเอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา หรือเอ่ยถามอะไรออกมาสักคำ "โดยมีข้อแม้ว่า ฉันต้องเป็นผู้หญิงของคุณเป็นเวลาหนึ่งปี หรือจนกว่าคุณจะเบื่อ โดยไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งนั้น นอกจากจะได้ค่าดูแลแม่เป็นค่าตอบแทน และเงินเดือนประจำที่คุณจะให้ฉันในแต่ละเดือน เพื่อแลกกับการทำหน้าที่เป็นผู้หญิงในมุมมืดของคุณ" พริมาเอ่ยออกมาอย่างเลื่อนลอย ดั่งคนสติหลุดออกไปจากร่าง หญิงสาวไม่เคยรู้สึกไร้ศักดิ์ศรี และด้อยค่าขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต สิ่งที่เขาให้เธอเป็น ไม่ต่างจากผู้หญิงที่ใช้เรือนร่าง เพื่อแลกกับเศษเงินของคนรวย เธอต้องกลายเป็นคนไร้ค่า ไร้ศักดิ์ศรีเปรียบเสมือนตุ๊กตายาง ที่ใช้สนองตัณหาระบายความใคร่ของเขา แต่คนอย่างเธอมีสิทธิ์เลือกได้อย่างนั้นหรือ หากมัวแต่ห่วงศักดิ์ศรี ห่วงเกียรติของตัวเอง แล้วแม่เธอล่ะ จะเป็นเช่นไร "มันอาจจะดูเป็นการเห็นแก่ตัวที่ฉันทำแบบนี้ แต่ที่ฉันต้องทำสัญญาฉบับนี้ขึ้นมา เพราะฉันก็ต้องการป้องกันตัวเอง จากผู้หญิงที่คิดจะเล่นแง่จับฉัน อีกอย่างถ้าเธอไม่โง่ เธอก็ควรจะคว้าโอกาสนี้ไว้ อย่าลืมสิว่าค่าใช้จ่ายในโรงพยาบาลเอกชนมันแพงขนาดไหน ไม่อย่างนั้นตอนอยู่ที่ร้าน เธอคงไม่มาขอร้องอยากให้ฉันช่วยหรอก จริงไหม" พริมานั่งตัวชาอยู่เงียบๆ พูดอะไรไม่ออกหรือหากจะพูดให้ถูก คือเธอไม่รู้จะพูดอะไรออกมาต่างหาก "ฉันต้องทำอะไรบ้างคะ" "ฉันต้องมาอยู่ที่ไทยประมาณหนึ่งปี อาจจะมากหรือน้อยกว่านี้ก็ได้ถ้างานฉันเสร็จเร็ว หน้าที่ของเธอคือดูแลฉันทุกอย่าง ดูแลความเรียบร้อยของห้องนี้ ทำอาหารให้ฉันทาน รวมถึงเรื่องบนเตียง" **** ฝากนักอ่านทุกท่านกดส่งหัวใจเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ****