ปานตะวันคือเด็กที่ถูกบิดาขายมาเป็นคนใช้ แต่ต้องกลายมาเป็นภรรยาในทะเบียนสมรสของพ่อเลี้ยงปุริมแห่งไร่เติมตระกูล ผู้ชายเผด็จการและปากร้ายที่ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนแถมยังเป็นผู้ชายที่เธอกลัวมาแต่เด็ก การจดทะเบียนสมรสแต่เธอต้องทำหน้าที่ทุกอย่างตั้งแต่เป็นคนใช้รวมถึงการนอนกับเขา เริ่มต้นด้วยความรู้สึกไร้รักของทั้งสองฝ่าย...แต่จบด้วยการที่เธอรู้สึกกับเขาเพียงแค่ฝ่ายเดียว ในวันที่เธอขอหย่าและรู้ว่าท้อง...เขาที่ไม่เคยคิดอยากมีลูก ไม่ได้ขอให้เธอยังอยู่กับเขาแต่ขอให้เธอคลอดลูกให้เขาแล้วจะหย่าให้... ***สปอย****** "ถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจให้เขาเกิดแต่เขาก็เป็นลูกที่เกิดจากฉัน ถ้าเธออยากไปจากฉัน อยากไปจากไร่เติมตระกูลมากก็ช่วยอดทนรออีกหน่อย พอคลอดเขาออกมาให้ฉันเมื่อไรเธออยากจะไปไหนก็เชิญ" เธอไม่ได้หวังว่าเขาจะขอร้องให้เธออยู่กับเขาต่อไปเพราะต้องการเธอหรือว่ารักเธอ แต่พอเขาเอาแต่พูดถึงลูก พูดเหมือนต้องการแค่ลูกในขณะที่ถ้าเธอไม่มีลูกเขาคงไม่สน ความน้อยใจที่เธอไม่ได้มีความสำคัญกับเขานอกเสียจากเป็นคนที่กำลังอุ้มท้องลูกให้เขาก็ประเดประดังเข้ามาเรื่อย ๆ "ถ้าพ่อเลี้ยงต้องการเขาหนูก็จะไม่เอาเขาออกค่ะ หนูจะยกเขาให้พ่อเลี้ยงหลังจากเขาคลอดออกมา หนูจะไปอยู่กับป้าปิ่นที่อังกฤษในระหว่างนี้ พอคลอดเสร็จหนูจะติดต่อพ่อเลี้ยงมาอีกครั้งเพื่อให้ไปรับเขา" "ไม่ได้...ในระหว่างนี้เธอจะต้องอยู่กับฉัน ฉันไม่มั่นใจว่าเธอจะไม่ทำแท้ง" "หนูสาบานได้ว่าหนูจะไม่ทำแท้ง ป้าปิ่นเองก็อยู่ตรงนี้หนูให้ป้าปิ่นช่วยรับประกันให้ได้เลยว่าหนูจะไม่ทำ" "แต่ยังไงฉันก็ไม่ยอมให้เธอเอาลูกของฉันไปคลอดที่ต่างประเทศ สภาพอากาศที่นั่นไม่เหมือนบ้านเรา ถ้าเธอไปแล้วแพ้อากาศที่นั่นจนป่วยและทำให้ลูกของฉันไม่แข็งแรงด้วยใครจะรับผิดชอบ ในระหว่างที่เธอท้องเธอต้องอยู่กับฉันที่ไร่"