เหลียงเสวี่ยหนิงเคยชินกับการถูกทอดทิ้งมากกว่าได้รับความรัก นางเป็นเพียงหมากที่ครอบครัวใช้สร้างอำนาจ ตั้งแต่เล็กจนโตหน้าที่ของนางมีเพียงเก่งให้มากที่สุด งดงามให้มากที่สุด เพื่อที่จะได้ถูกขายออกไปในตระกูลที่ดีที่สุด ทว่าในความโชคร้ายเหล่านั้น นางกลับยังโชคดีที่ได้แต่งงานกับคนที่รัก เขาเป็นสหายวัยเยาว์ เป็นบุรุษที่นางยินดีที่จะอยู่ข้างกาย หากทว่าสุดท้ายแล้วความโชคดีก็อยู่กับนางได้ไม่นานนัก เหลียงเสวี่ยหนิงถูกทอดทิ้งอีกครา ทว่าครั้งนี้กลับเจ็บปวดเสียจนกลายเป็นความเคียดแค้นซึมลึกถึงกระดูก ผู้คนหันหลังให้นาง ร่วมมือกันผลักนางสู่ลานประหาร ยามถูกบั่นคอลงอาญา นางลั่นสัตย์วาจาขอทวงแค้น ราวกับว่าสวรรค์เมตตานางอีกครั้ง ชีวิตที่เคยถูกพรากไปได้รับกลับคืนมา เบื้องบนคืนลมหายใจให้นางอีกครั้ง หากแต่สิ่งที่สวรรค์มอบให้นางมิได้มีเพียงแค่นั้น แต่พวกเขายังมอบสิ่งที่ยากจะอธิบายให้นางมาด้วย “บุรุษใต้หล้านี้ยังมีผู้อื่นเหมาะสมกับเจ้ามากกว่าเปิ่นหวางอีกหรือ เช่นนั้นเจ้าอย่าได้กังวลใจ ต่อให้มี เปิ่นหวางก็จะทำให้ไม่มีเอง” “...”