ทะลุมิติมาทั้งทีดันมาอยู่ในร่างของนางร้าย ม่านถิงไม่ยอมเล่นตามบทเดิมขอเดินจากไปสวยๆดีกว่า แต่ไยพระเอกผู้นั้นไม่ยอมปล่อยนางไปเสียที! ..... ม่านถิงหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับสัตว์ป่ารูปร่างใหญ่โตผิวหนังสีดำทะมึน เขี้ยวคมโง้งใหญ่คับปาก ดวงตารีเล็กสีนิลเข้มกำลังมองมาที่นางด้วยแววตาดุร้าย ดวงตากลมโตของหญิงสาวเบิกกว้าง นางอ้าปากร้องเสียงดังลั่น "กรี๊ดดด! ช่วยด้วย! หมูป่า" เจ้าป่าเจ้าเขาช่วยนางด้วย นางยังไม่อยากตาย หากโดนหมูป่าขย้ำศพนางต้องไม่สวยแน่ๆเลย โอ๊ย! หนทางตายมีตั้งเยอะแยะ ทำไมคนสวยต้องมาโดนหมูป่าฆ่าตายด้วยละเนี่ย! ..... ม่านถิงพยายามบังคับตัวเองให้สบตาเฟยอ๋อง แต่สายตาไม่รักดีของนางก็คอยแต่จะแอบมองกล้ามอกและกล้ามท้องหนั่นแน่นแข็งแรงของเขาอยู่เรื่อย "หึ!" เฟยอ๋องยิ้มขันเมื่อเห็นท่าทางเก้อเขินของหญิงสาว ..... นางน่ารักจนเขาอดใจไม่ไหวคว้าลำคอระหงมาใกล้แล้วโน้มวรกายหนาลงกดจุมพิตที่ริมฝีปากอิ่มแสนดื้อรั้นแผ่วเบา "อื้อ.." เฟยอ๋องขยับจูบเม้มที่กลีบปากบนล่าง ลิ้นร้อนสอดใส่ในโพรงปากหวานกวาดต้อนลิ้นเล็กจนร่างงามอ่อนระทวยในอ้อมแขนแกร่ง เขาอุ้มหญิงสาวขึ้นนั่งบนตักปรนเปรอด้วยจุมพิตร้อนแรงจนแทบจะดูดกลืนลมหายใจของนาง เนิ่นนานกว่าเฟยอ๋องจะยอมปล่อยริมฝีปากเล็กให้เป็นอิสระ เขาอ้อยอิ่งอย่างเสียดายที่ต้องผละจากนาง ...... ฝากนิยาย feel good feel ใจ เรื่องนี้ด้วยนะคะ ^ ^