หลังจากเสียแม่ที่เป็นครอบครัวเพียงคนเดียวที่มีไป เส้นด้ายก็กลายเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่รู้จักความสุขอีก แต่แล้ววันหนึ่งเธอก็ได้เจอกับลี่จิน อีกฝ่ายเป็นเหมือนเชือกเส้นสุดท้ายที่ช่วยชีวิตของเธอเอาไว้และทำให้เธอได้พบเจอกับความสุขอีกหน กระทั่งวันครบรอบเก้าปีของพวกเธอทั้งสอง "ฉันจำเป็นต้องแต่งงาน" "แล้วด้ายล่ะคะ พี่จินมีด้ายอยู่ทั้งคนนะคะ แล้วพี่จะแต่งงานกับเขาได้ยังไง" "ขอแค่เธออยู่ในที่ของเธอ ฉันก็จะอยู่กับเธอเหมือนเดิม" "หมายความว่ายังไงคะ พี่จะให้ด้ายอยู่อย่างหลบซ่อน ทั้งที่ด้ายกับพี่คบกันมาแล้วเก้าปีเหรอคะ" "อืม" สำหรับเส้นด้าย ลี่จินเป็นดั่งดวงตะวันที่อบอุ่นช่วยชีวิตเธอ แต่ขณะเดียวกันก็แผดเผาให้เธอตายทั้งเป็น.. "ในวันที่ด้ายเผชิญกับความมืดมิด พี่เป็นเหมือนดั่งแสงสว่างที่สาดส่องลงมาในชีวิตด้าย แต่ตอนนี้พี่กลับเป็นคนที่ฉุดด้ายลงไปสู่ความมืดมิดนั้นอีกหน ด้ายรักพี่ แต่ขณะเดียวกันด้ายเองก็เกลียดพี่เหมือนกัน" นิยายเรื่องนี้อยู่ในจักรวาลตะวันรัตติกาล เนื้อเรื่องไม่ต่อกันสามารถแยกอ่านได้ - ดั่งตะวันแผดเผา เขียน ลี่ติง - ดุจรัตติกาลไร้จันทร์ เขียน ไรท์ยอ.