ในเมื่อเป็นคนดีแล้วต้องถูกรังแก นางก็ขอเป็นคนเลวก็แล้วกัน เมื่อความสิ้นหวัง นำพาชีวิตของหญิงสาวนางหนึ่งเข้าสู่เส้นทางของนางร้าย... แววตาของฉู่อ๋องเวลานี้นั้นเย็นเยียบ เขาปล่อยลูกธนูออกไปอย่างไม่ลังเล ตามความคิดของเขาคือมู่ซางหรัวจะต้องหลบ หากแต่ร่างบอบบางไม่เพียงไม่หลบยังมองกลับมาด้วยสายตาตัดพ้อ สุดท้ายทุกอย่างก็สายเกินแก้ หัวเหล็กไม่เพียงทำให้ลูกผิงกั้วกระเด็นตกลงไปพร้อมปิ่นหยก แต่ยังครูดผ่านหนังศีรษะจนเส้นผมขาดติดออกมาเป็นกระจุก เส้นผมดำขลับทิ้งตัวยาวสยาย หยาดโลหิตค่อย ๆ ไหลซึมลงมาตามกรอบหน้าและหน้าผาก กลิ่นสนิมเริ่มคละคลุ้งมาเข้าจมูก ความรู้สึกเจ็บแปลบไม่มีผลกับมู่ซางหรัว จะมีอะไรเจ็บได้เท่านี้อีกเล่า!