"ผมยอมรับผิดทุกเรื่อง ผมเคยคิดแบบนั้นจริง ๆ แต่ผมก็ไม่รู้ตัวว่าหลงรักคุณไปตั้งแต่ตอนไหนนี่ ถ้าผมไม่รัก คงไม่ยอมตามง้ออยู่อย่างทุกวันนี้หรอก" "นั่นไม่ใช่เป็นเพราะลูกในท้องฉันเหรอ?" หญิงสาวลองเชิงถาม วิญญูส่ายหน้าทันที "ด้วยเกียรติของชายชาติทหารเลยครับ ผมไม่ได้ตามง้อคุณอย่างทุกวันนี้เพราะลูกในท้องเลยนะหวาน แต่ผมรักคุณจริง ๆ" "สัญญากับลูกสิว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันเสียใจเด็ดขาด ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น" "พ่อขอสัญญาว่าจะไม่ทำให้แม่ของหนูเสียใจอีกเด็ดขาดครับ" วิญญูรีบก้มลงไปกระซิบสัญญากับลูกน้อยในท้อง น้ำหวานแอบยิ้มโดยไม่ให้ชายหนุ่มเห็น ชอบใจที่เขายอมเธอง่ายดายไปเสียทุกเรื่อง หญิงสาวขยับตัวคว้าผ้าห่มมาคลุมมิดถึงลำคอแล้วพลิกตัวนอนหันหลังให้เขา "คุณยกโทษให้ผมเถอะนะที่ผมเคยปากไม่ดีน่ะ ผมอยากใช้ชีวิตคู่กับคุณ มีครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนไอ้ปลายบ้าง ยอมรับว่าตอนนี้อิจฉาน้องมาก" ชายหนุ่มทอดกายนอนกอดซ้อนหลังเมียแล้วกระซิบเสียงอ่อย เขาเคยปากดีใส่น้องชายไว้เยอะ แต่ตอนนี้กำลังอิจฉาน้องชายคนเดียวมากที่สุด