เมื่อมือคว้าร่างตุ๊กตาตัวอุ่นได้ ฉันก็รั้งมันมากอด ไรหนวดสากพยายามดิ้นขัดขืนแต่มีหรอจะสู้แรงคนเมาได้ กดร่างตุ๊กตาตัวใหญ่ทาบทับบนตัวฉัน กอดรัดเค้าไว้อย่างนั้นจนแรงปฏิเสธหยุดลง “จูบฉันหน่อยซิ อยากรู้จังมันจะหวานไหม” คำขอของฉันลอยค้างอยู่กลางอากาศ คล้ายวงแขนออก หลับตาพริ้มรอรับการตัดสินใจของอีกฝ่าย ‘อืมม..’ ========================== ลองนึกภาพตามนะคะ เตี้ย ล่ำ หน้าก้อ คอสั้น ฟันเหยิน หัวล้าน ผิวคล้ำ เป๊ะ! ครบสูตรไอดอลของสาวรุนใหม่(หรอ) ไม่ใช่สักนิด! แล้วทำไม? ทำไมทุกคนต้องแย่งกัน “วาทีว่ามันแปลกไหม” “อะไรแปลก” “ก็ที่ผู้หญิงสองคนนั้นแย่งพี่ช่างคนเมื่อกี้” “ทำไม ที่ฝุ่นยังทะเลาะแย่งไอ้มาร์คได้เลย” “มันไม่เหมือนกันป่ะ นั่นมาร์คแล้วดูพี่ช่างคนนี้ดิ” “รสนิยมใคร รสนิยมมัน เค้าอาจมีอะไรดีก็ได้” “ใช่เค้าต้องมีแน่! วาทีไปถามให้หน่อยซิ” ยุคสมัยเปลี่ยนไปก็จริง แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนคือความเชื่อของคนเรานี่แหละ ของขลังของดียังอัพเดทขึ้นหน้าเพจได้เลย แล้วทำไมฉันจะไม่เชื่อ =========================== เค้าคุกเข่าบนพื้นชันตัวสูง สอดแขนรวบร่างบางไปพรมจูบ ฉันไม่สามารถดิ้นหนีความเสียวซ่านนี้ได้ ยิ่งครางหวานเค้ายิ่งขบจูบแรงขึ้นจนผิวเนื้อแดงระเรื่อ “วาที! ได้ยินฝุ่นไหม” เสียงฉันถูกดูดกลืนอีกครั้ง มือหนาเชิดปลายคางเพื่อให้รับรสจูบแนบแน่น ร่างฉันกำลังหลอมละลายไปกับสิ่งที่วาทีเสิร์ฟให้ เสพความเสียวตามที่หน้าหล่อลากผ่าน กว่าจะจมหายอยู่กลางหว่างขาฉันก็กระสั่นซ่านเหลือเกิน